Ik en de wereld, totnogtoe: Het verlies van een geloof (deel 3)

Na twee jaar zoeken vind ik werk. Het leven ziet er plots veel rooskleuriger uit. De tijdelijke job in een loodverwerkend bedrijf inspireert. Ik voel een magische verbondenheid met de eerste smeden uit de ijzertijd.
Het tijdelijk contract blijft echter tijdelijk en zodoende sta ik zeven maand later terug op straat. Niet voor lang. Drie maand later vind ik terug werk, weerom tijdelijk maar ditmaal voor langere duur. Het gaat mij nu duidelijk voor de wind. Ik heb alle geloof in mijn professionele toekomst en een grenzeloos vertrouwen in de leerstellingen van de economie.
De tweede helft van de jaren 90 is dan ook een periode van ongekende economische heropleving en in afwachting van het nieuwe millenium heerst er ongebreideld optimisme.

Op persoonlijk vlak besluit ik na een zoveelste onbeantwoorde verliefdheid op amoureus vlak geen inspanningen meer te doen. Kome wat komt. En wat komt is een aardbeving, een tsunami, een orkaan. Zonder erbij stil te staan ben ik verliefd geworden op een vriendin. Ik had haar leren kennen via mijn beste vriend en ondanks het feit dat zij reeds getrouwd was en een dochter had (en natuurlijk ook een man waren we gaandeweg een onafscheidelijk trio geworden. Jarenlang gingen ik mijn vriend en de vriendin elk weekend één tot twee keer uit terwijl thuisbleef om op de dochter te passen. De dag dat ik begin te beseffen dat ik verliefd ben is tevens de dag ik erachter kom dat mijn vriend en de vriendin meer met elkaar hebben dan alleen maar een vriendschappelijke band.
Ik val in een afgrond en in een poging terug vaste grond onder mijn voeten te krijgen, confronteer ik hen met mijn vermoedens. Zij ontkennen en ik begin een obsessieve zoektocht naar bewijzen totdat de vriendin mij begint te beschuldigen van stalking.
Ik besef dat ik mezelf niet meer in de hand heb. Ik ga in therapie.
Op de periode die dan volgt kijk ik nog altijd terug als de meest intense van mijn leven.
Maanden na ontdekking is er nog altijd geen uur van de dag dat ik niet aan de ontrouwe vrienden denk. Vlagen van jaloezie worden afgewisseld met dagen van hoop, van ontroering en onbeantwoorde hartstocht.

(wordt vervolgd)