Een kijkje in de trukkendoos van het platland

Als er één heilzaam effect is van de cartoonrel, is het wel dat ze een mooie inkijk geeft in de hedendaagse trukkendoos waarmee het Westerse platland zich probeert staande te houden.

De term platland heb ik even ontleend aan Ken Wilber (een filosoof/psycholoog die ik recent ontdekt heb en waarover waarschijnlijk meer in een volgende post). Hij gebruikt die voor de kortzichtigheid van het westers materialisme en positivisme. Wilber heeft hem op zijn beurt ontleent bij Edwin A. Abbott die tegen het eind van vorige eeuw een boekje schreef met die naam. Het boek is een getuigenis van iemand (een vierkant) die in een wereld leeft die hij voor de lezers in de derde dimensie 'platland' noemt. Als een allegorie uitgewerkt, vertelt hij over zijn tevergeefse pogingen om zijn mede-platlanders te overtuigen van het bestaan van een derde dimensie. De kortzichtigheid van de doorsnee-platlander is voor Wilber te vergelijken met de oogkleppen van het positivisme. Mijns inziens kan het ook verwijzen naar de dogmas ten tijde van Copernicus en het gevoel van oppervlakkigheid dat mij meer en meer bekruipt als ik iemand de westers waarden hoor bejubelen.
Maar goed, de trukkendoos van het 'vrije' westen dus
Over nieuwe taboes heb ik al eerder uitgewijd.
Cultuurrelativisme is een taboe en dat komt 'toevallig' goed uit want anders is dat zo'n gedoe om uit te leggen waarom we ten oorlog willen trekken en waarom alle landen moeten ontwikkelen volgens het eendimensioneel westers model.
Geloof is taboe want mensen moeten zoveel mogelijk aan zichzelf twijfelen zodat ze niet teveel zelf ondernemen. Door de godsdienst als dusdanig uit het dagelijkse leven te bannen kon men de structurele elementen van de religie stiekem langs de achterdeur terug binnenhalen in de vorm van media-iconen, de wekelijkse boetedoening in de shopping mall en de geboden, preken en opgelegde aflaten van de reclame.

Positieve wetenschap in het algemeen en individualistisch darwinisme in het bijzonder is gepopulariseerd tot nieuw geloof, daar mag niet aan getwijfeld worden. Natuurlijk is het ook handig dat competitie en het recht van de sterkste in deze theorie de centrale ideeën zijn (om het woord waarden niet te gebruiken). Zolang we onderling wedijveren zullen we immers niet samenwerken om het recht van de sterkste op te eisen. Zolang we meehollen zullen we ook niet blijven stilstaan om ons af te vragen wat nu echt belangrijk is en waar we in 'gods'naam mee bezig zijn.

En wie zijn de pausen, hogepriesters van het nieuwe geloof?
Als wetenschap het geloof is, dan zullen professoren wel de bewakers van het geloof zijn zeker.
Is het weerom 'toevallig' dat de meest dogmatische hogepriesters van het nieuwe geloof in België verbonden zijn aan de 'rijks'universiteit van Gent.
Zoals imams in de Islam bepalen zij wat wel en wat niet mag geloofd worden.
Zoals pausen roepen zij tot de inquisitie op van wie andersdenkend is. Zoals pausen roepen zij op tot de kruistocht.

Het is toch verhelderend als prof. Vermeersch eind vorig jaar in een interview met de Morgen de historische misdragingen (incl. kruistochten) van het christendom aanklaagt en hij geen maand later zonder blikken of blozen in de voetsporen treedt van Urbanus II (de paus die Godfried van Bouillon op pad stuurde naar Jeruzalem) door op te roepen nog meer islambeledigende cartoons te publiceren.

Was Urbanus zelf belanghebbende in zijn tijd, bij Vermeersch moeten we ons toch afvragen wiens en welke belangen hij bewust of onbewust dient.