26 april, 2006

Spiritueel Ah-Ah gevolgd door Ouh, dagboek van een ontdekking (deel 1: het verhaal)

In de eerste postings op deze blog heb ik mijn levensloop in grote lijnen uit de doeken gedaan, oorspronkelijk om de achtergrond te schetsen waartegen mijn leven zich tot dan toe had ontrafeld, maar gaandeweg ook om te onderzoeken wat de diepere zin was van die meanderende levensloop.

Om het verhaal te stofferen met de nodige achtergrondinformatie ging ik tijdens het schrijven ook regelmatig op zoek naar links bij de verschillende episodes.
Al surfend op het internet liet ik mij dikwijls meedrijven op golven van informatie. Gedreven door een verlangen om tegenargumenten te vinden voor het opdringerige atheïsme van Vermeersch en het pessimisme van Houellebecq en aangevuurd door de heftige discussies omtrent het creationisme/ID-debat en de Mohammed cartoons ontdekte ik Ken Wilber, Don Beck, Marianne Williamson en de optimistische artikels van Ode, een tijdschrift dat tegen de mediastroom in roeit en expliciet hoopgevend wil zijn.

Het meest verbijsterende van die ontdekkingen was dat ze een onderlinge coherentie vertoonden. Leek de New Age mij oorspronkelijk zeer gefragmenteerd en zweverig, spoedig bleek onder de berg charlatans een schitterende goudader van eeuwenoude universele kennis te lopen, die zich centreerde rond het bewustzijn.

Tesamen met deze ontdekkingen en enkele schuchtere meditatie-oefeningen n.a.v. een artikel van Ken Wilber overspoelde mij een gevoel van vrede, aanvaarding, een plots en diepgaand gevoel voor wat werkelijk belangrijk is.
Het klinkt misschien zwaar op de hand maar het woord dat de combinatie van gevoelens het beste omschrijft is ‘verlicht’en wel in de dubbele betekenis van Ahah en van Oef maw een helder inzicht en het gevoel dat er iets zwaar van je schouders wordt weggenomen.
In deze toestand werd ik in de weken die volgden regelmatig overspoeld door gelukzaligheid en had ik een haast onbegrensd vertrouwen in de toekomst maar tegelijk waren er onderstromen van lichte onzekerheid en spanning. Bovendien was er buiten mijn therapeute niemand met wie ik die gevoelens kon delen
Ik merkte ook af en toe dat ik in mijn euforie soms onvoorzichtig werd en bijvoorbeeld in het verkeer nogal onbesuisd tekeer ging.

Een ommekeer kwam plots toen ik op een maandag morgen enkele weken geleden constateerde dat ik een brandende kaars die ik de vorige avond onvoorzichtig had weggezet bijna mijn keuken in lichterlaaie had gezet.
Het drong tot me door dat er een ernstig ongeluk had kunnen gebeuren en in eerste instantie zocht ik de oorzaak van mijn onvoorzichtigheid in de alcohol die de vorige avond had beneveld.

Maar die dag was er geen sprake meer van een geluksgevoel en ook de dagen erna kwam de magie niet terug.
Stilaan kwam ik ook terug in de ban van de dagelijkse besognes en begon de frustratie opnieuw de kop op te steken. De dankbare aanvaarding van mezelf maakte terug plaats voor gevoelens van minderwaardigheid.
Het besef groeide dat er iets ten einde gekomen was.

(wordt vervolgd)

1 opmerking:

Anoniem zei

Mediteren zorgt voor mooie ervaringen. Jammer dat zo weinig mensen het doen. Het kost in het begin wel wat moeite maar je krijgt er heel veel voor terug!